Tijdens onderhoudswerkzaamheden op daken van hoge gebouwen wordt men regelmatig geconfronteerd met antennes voor GSM/UMTS, die elektromagnetische straling uitzenden.
Hoe herken je een GMS- en/of een UMTS antenne?
- Een GSM-antenne is doosvormig, smal en ongeveer 1 m lang;
- Een UMTS-antenne iets kleiner;
- Ze worden gemonteerd aan een hoofdmast op gebouwen en torens met een bouwhoogte tussen de 15 en 50 m;
- Als doorstraalantenne worden vaak schotelvormige antennes met een diameter tussen 0,3 en 0,6 m gebruikt.
De elektromagnetische velden die door deze antennes worden opgewekt kunnen tot opwarming van lichaamsdelen leiden.
- Nadelige effecten;
- Afnemend vermogen om taken uit te voeren;
- Vertroebeling van de ooglens (staar);
- Verminderde vruchtbaarheid van de man;
- Van invloed zijn van de ontwikkeling van een ongeboren kind.
Veilige afstand tot een antenne:
GSM- en UMTS-antennes zenden de elektromagnetische velden vooral in horizontale richting uit, ongeveer vergelijkbaar met de lichtbundel van een zaklamp. De sterkte neemt snel af naarmate men meer afstand neemt tot de antenne. Om buiten het risicogebied van een antenne te blijven moet men horizontaal een afstand van 2 m of meer aanhouden en verticaal minimaal 0,5 m (zie Figuur 1). De horizontale openingshoek van de onveilige zone is ongeveer 120 graden. Vaak zijn er drie antennes bijeen geplaatst in één antenne-installatie, die samen een gebied van 360 graden bestrijken.
Voor schotelantennes kunnen dezelfde afstanden worden aangehouden. Deze hebben weliswaar geen onveilige zone, maar de verbinding wordt dan wel verbroken. Om de werkplek te bereiken is het mogelijk om antennes binnen de veiligheidsafstand te passeren, echter niet langer dan 1 minuut.
Als er toch werkzaamheden van langere duur in de onveilige zone moeten plaatsvinden, kan de eigenaar van de antenne het uitzendsignaal verminderen of tijdelijk stopzetten.
